Στην ενδιαφέρουσα συνέντευξη του κ. Σκυλακάκη στο Βήμα της Κυριακής υπάρχει η ακόλουθη αναφορά:«είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος ο αγώνας επιχειρήσεων που είδαν τον τζίρο τους να συρρικνώνεται κατά 30%, 60% ακόμα και 90% για να επιβιώσουν στην καινούργια πραγματικότητα. Το κράτος κατά το δυνατόν τους βοήθησε και τους βοηθά αλλά η ευθύνη κι η ικανότητα προσαρμογής είναι δίκη τους υπόθεση».
Με όλο το σεβασμό οι Ελληνίδες και οι Έλληνες επιχειρηματίες είδαν αποφάσεις τους κράτους τα τελευταία 15 χρόνια να ξεπερνάνε τη δίκη τους ευθύνη. Στο σύνολο της η ελληνική κοινωνία βίωσε την μεγαλύτερη κρίση που έζησε αναπτυγμένη χώρα στην παγκόσμια ιστορία, δεν είχαμε καταφέρει να την ξεπεράσουμε επί της ουσίας κι εμφανίστηκε μία νέα ακόμα μεγαλύτερη κρίση. Μόνο που αυτή τη φορά αφορούσε σε όλο τον πλανήτη. Σε αυτά τα χρόνια, στην Ελλάδα, είχαμε εκατομμύρια παράπλευρες απώλειες, χάθηκαν περιουσίες, χάθηκαν άνθρωποι. Κάναμε θυσίες, οι οποίες σήμερα εξανεμίζονται. Σηκώσαμε, ως πολίτες, μεγαλύτερο βάρος απ’ όσο μας αναλογούσε. Επιβιώσαμε στη δυσκολότερη οικονομία του κόσμου, τη δυσκολότερη περίοδο.
Σε αυτό το πλαίσιο καλείται το κράτος και η Κυβέρνηση να λάβουν αποφάσεις. Που είναι μεγαλύτερο του κορωνοϊού.
Το κράτος κι η Κυβέρνηση πρέπει πρωτίστως να εμπιστευτεί τους κατοίκους της σημερινής Ελλάδας και ταυτόχρονα να πάρει μέτρα μέσα από την υιοθέτηση ρηξικέλευθων ιδεών. Τι νόημα έχει η πράσινη κι η ψηφιακή ανάπτυξη αν ακόμα έχουμε τόσα θέματα στο τραπεζικό μας σύστημα; Τι νόημα έχουν οι θεωρίες του Κέινς και του Σμίθ αν στερούμε επί της ουσίας το δικαίωμα της εργασίας; Τι νόημα έχει αν στις Ελληνίδες κι Έλληνες επιχειρηματίες στερούμε το δικαίωμα της δημιουργίας;
Οι αποφάσεις του κράτους σήμερα περισσότερο από ποτέ θα κρίνουν τις τύχες χιλιάδων επιχειρήσεων. Και εκατομμυρίων συμπολιτών μας. Η κατάσταση υπερβαίνει το θέμα της ατομικής ευθύνης ή της ικανότητας προσαρμογής. Ο Ντράγκι πριν λίγες ημέρες είχε αναφέρει ότι η αντίδραση της Ευρώπης θα πρέπει να είναι ανάλογη αυτής μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Βουλευτής Φθιώτιδας της Νέας Δημοκρατία Γιάννης Οικονόμου σε άρθρο με τίτλο «Με τη σωστή πλευρά της ιστορίας στην κρίσιμη καμπή του κορωνοϊού» στις 6 Απριλίου 2020 είχε πρώτος κάνει μια από τις πιο εύστοχες παρεμβάσεις στο δημόσιο δίαλογο με αντίστοιχη λογική. Και προσωπικά στις 17 Μαρτίου 2020 στο κείμενο με τίτλο «Ο κορωνοϊός ως πανάκεια για την οικονομία» ανέφερα την πίστη ότι σήμερα «είναι η εποχή επαναστατικών αποφάσεων υπέρ των πολιτών, οι οποίοι θα αποτελέσουν την πραγματική ατμομηχανή της ανάπτυξης της Ελλάδας.
Είναι ώρα για προστασία όλων των ενεργών επιχειρήσεων κι ελευθέρων επαγγελματιών. Ώρα για εισροή χρημάτων στην ελληνική αγορά. Ώρα για αλλαγή στο καθεστώς των μεταχρονολογημένων επιταγών. Ώρα για κατάργηση του Τειρεσία με τη σημερινή του μορφή».
Σήμερα, παρατηρεί κάνεις στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, έχει ήδη ξεκινήσει ένας πόλεμος για την αντιμετώπιση της πανδημίας στο δεύτερο σκέλος της αυτό του ανοίγματος της ελληνικής οικονομίας. Η πανδημία θα μας συντροφεύει στο επόμενο χρονικό διάστημα. Τα λάθη στην καθημερινότητα είναι λογικά διότι είναι λάθη δουλειάς. Όποιος δουλεύει κάνει και λάθη. Τα λάθη στην κατεύθυνση είναι το πρόβλημα. Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη προσωπική μου αγωνία από αυτά που παρατηρώ και διαβάζω.
