Θα χρειαστούν κάποιες μέρες (μέρες όχι ώρες) να συνέλθουν οι Αμερικανοί (κι ο υπόλοιπος δημοκρατικός κόσμος) ίσως από το χειρότερο debate όλων των εποχών. Το σοκ, εξάλλου, είναι οφθαλμοφανές αν κάποιος προχωρήσει σε μια ελάχιστη έρευνα στα ΜΜΕ των ΗΠΑ.
«Απόψε ήταν το πρώτο debate για τις εκλογές του Νοεμβρίου Αν έχει απομείνει έστω και λίγη λογική σε αυτό το έθνος, θα έπρεπε να είναι το τελευταίο…»έγραψε η The Altantic.
«Αυτό το ασυνάρτητο debate συχνά γινόταν αποκρουστικό με φωνές και διακοπές τόσο που ακόμα κι η ομάδα των αναλυτών μας απογοητεύτηκε οικτρά»έγραψε η New York Post.
«Το πιο τοξικό προεδρικό debate στη σύγχρονη ιστορία» έγραψε η HuffPost.
Εβδομήντα τρεις (73!) φορές μέτρησε αναλυτής τηλεοπτικού καναλιού ότι διέκοψε ο Ντόναλντ Τραμπ τον Τζο Μπάιντεν. Χαοτικό είχε όλα τα χαρακτηριστικά ενός επεισοδίου reality TV. Οι χαρακτηρισμοί έδιναν κι έπαιρναν. Το λεξιλόγιο δραματικό. Οι εκφράσεις πεζοδρομίου.
Το CNN αναφέρει ότι 6 στους 10 τηλεθεατές έκριναν τον Μπάιντεν ως νικητή της τηλεμαχίας ενώ το CBS News ανέφερε ότι το 48% εκτίμησε ότι νικητής του ντιμπέιτ ήταν το Τζο Μπάιντεν έναντι ενός 41% που έκρινε ωςνικητή τον Ντόναλντ Τραμπ. Και σε focusgroup που γινόταν ταυτόχρονα ο Ντόναλντ Τραμπ χαρακτηρίστηκε ως «αλαζονικός», «δυναμικός», «φοβερός», «αδιάφορος», «μη-Αμερικανός». Ο Τζο Μπάιντεν αναφέρθηκε ως «καλύτερος από ότι περίμεναν», «πολιτικός», «με συμπόνοια», «συνεκτικός», «καλό παιδί που δεν έχει όραμα».
Το πλέον βασικό που πρέπει να κρατήσει κανείς στρατηγικά κι επικοινωνιακά είναι η φράση που περιγράφει τον Τζο Μπάιντεν «καλύτερος από ότι περίμεναν». Αυτή είναι ίσως η φράση-κλειδί που περιγράφει γιατί πολλοί κρίνουν ότι ο Τζο Μπάιντεν πέρασε τον πήχη του πρώτου debate και μάλιστα με επιτυχία.
Στην πραγματικότητα ο Τζο Μπάιντεν έπρεπε να επιβιώσει μιας διαδικασίας όπου ο Ντόναλντ Τραμπ είχε μια στρατηγική επιλογή να είναι ακραία επιθετικός κι όποτε έβρισκε ευκαιρία να παρουσιάζει μια «φυσική ανωτερότητα». Αυτό ίσως να εξηγεί γιατί όσο περνούσε ο χρόνος τόσο ο Ντόναλντ Τραμπ είχε μια φυσική ροπή προς την υποτίμηση του Τζο Μπάιντεν. Ο τελευταίος με πολλές, πάρα πολλές ώρες προπόνησης, με την επίκληση του χαμόγελου του σε κάθε στιγμής αδυναμίας και με επιτηδευμένες επιθέσεις χαρακτηρισμών (είμαι σίγουρος ότι το «κλόουν» που χαρακτήρισε τον Ντόναλντ Τράμπ κι αμέσως μετά με τη γλώσσα του σώματος το απαρνήθηκε το είχε σχεδιάσει) προσπάθησε να δείξει ότι μπορεί να ανταπεξέλθει και στην τηλεμαχία και στο ρόλο του Προέδρου των ΗΠΑ προτιμώντας συχνά πυκνά να μιλάει (προς τις κάμερες) κοιτάζοντας στα μάτια τους πολίτες.
Πολιτικά ο Ντόναλντ Τραμπ αξίζει να σημειωθεί ότι χάιδεψε τα αυτιά των ένοπλων δυνάμεων των λευκών που κατεβαίνουν στους δρόμους αυτή την περίοδο στο πλαίσιο των διάφορων ταραχών που ξεσπούν στις αμερικανικές πόλεις με αφορμή το κίνημα Black Lives Matterενώ καθαρά ανέφερε ότι θα αμφισβητήσει το αποτέλεσμα των εκλογών ρίχνοντας τα βέλη του πρωτίστως στην επιστολική ψήφο και πιθανές καθυστερήσεις στην ανακήρυξη του νικητή των εκλογών.
Ο Τζο Μπάιντεν έριξε το βάρος του στην προσπάθεια του να χτυπήσει τον Ντόναλντ Τραμπ στο αδύναμο του σημείο, τον τρόπο που διαχειρίστηκε την πανδημία ενώ υπερασπίστηκε σθεναρά το έργο του ως Αντιπροέδρου της διακυβέρνησης Obama και ξεπέρασε με μαεστρία τις διαφορετικές τοποθετήσεις που υπάρχουν μέσα στο δημοκρατικό κόμμα.
Ωστόσο, όλα τα παραπάνω, μάλλον φαντάζουν αδιάφορα ή ασήμαντα αν αναλογιστεί κανείς το βασικό ερώτημα.
Που πάμε; Διότι αν στο λίκνο της Δημοκρατίας, στην απόλυτη υπερδύναμη, στη χώρα που γέννησε το όνειρο στην ευκαιρία και την επιτυχία, οι δύο υποψήφιοι Πρόεδροι, μάλιστα ο ένας νυν Πρόεδρος κι ο άλλος πρώην Αντιπρόεδρος, επιλέγουν να εκφράζονται με αυτόν τον τρόπο -και μάλιστα εν μέσω πανδημίας όπου οι πολίτες νοιώθουν ανασφαλείς- τότε το μέλλον αυτού του πλανήτη μοιάζει δυσοίωνο.
